Otuz bir yıl (1808-1839) tahtta kalan II. Mahmud, bu uzun saltanat dönemi içerisinde Osmanlı İmparatorluğu’nu çağdaşlaştırma yolundaki çabaları ve Yeniçerileri ortadan kaldırma başarısı göstermesiyle seçkinleşmiştir. Daha önceki bazı padişahlar yalnız askeri alanda “ıslahat”tan yana oldukları halde o, askerlik dışında da ıslahata girişmiştir. Birçok tarihçiye göre, bir süre daha yaşasaydı “Tanzimat”, oğlu Abdülmecid dönemindeki gibi yarı doğulu yarı batılı bir nitelik taşımaz, tümüyle batılı bir kimlik edinir, dolayısıyla kısa sürede amacına ulaşırdı.